Die Probstei in Wort und Bild/160: Unterschied zwischen den Versionen

aus wiki, dem genealogischen Lexikon zum Mitmachen.
Zur Navigation springen Zur Suche springen
Keine Bearbeitungszusammenfassung
K (Format)
Zeile 1: Zeile 1:
<noinclude>{{Die Probstei in Wort und Bild|159|169|Ortsplan|unkorrigiert}}</noinclude>
<noinclude>{{Die Probstei in Wort und Bild|159|169|Ortsplan|unkorrigiert}}</noinclude>
== Vun Kiel na Schönbarg ==
<center>
Von Johann Meyer.
===== Vun Kiel na Schönbarg =====
</center>


Hurrah! nu's man en Kattensprunk,<br/>
<center>Von Johann Meyer.</center>
Un'n Jeden to'n Gewinn,<br/>
So mit'n Togg för Old un Jung<br/>
Vun Kiel na Schönbarg hin!


Sunst gung dat mit den Omnibus,-<br/>
{| align="center"
Nu geiht dat mit de Bahn!<br/>
| width="33%" |
Dat hett, Dank ehr för den Genuß!<br/>
| width="33%" |
Uns' Handelskamer da'n!
| width="34%" |
|-
|
:Hurrah! nu's man en Kattensprunk,
:Un'n Jeden to'n Gewinn,
:So mit'n Togg för Old un Jung
:Vun Kiel na Schönbarg hin!


Um Pingsten sick mal hinbegebn<br/>
:Sunst gung dat mit den Omnibus,-
Vun Kiel in de Probstie, -<br/>
:Nu geiht dat mit de Bahn!
Un dar mal'n Dag so to verlebn,<br/>
:Dat hett, Dank ehr för den Genuß!
Wer weer nich geern darbi?!
:Uns' Handelskamer da'n!


Denn singt de Lurk vun'n Himmelstelt<br/>
:Um Pingsten sick mal hinbegebn
Ehr Leeder op Een dal!<br/>
:Vun Kiel in de Probstie, -
Denn gröt so leevlich Wisch un Feld<br/>
:Un dar mal'n Dag so to verlebn,
Un sleit de Nachdigal!
:Wer weer nich geern darbi?!


In't Dörp rum mank de Appelböm,<br/>
:Denn singt de Lurk vun'n Himmelstelt
Wa Hüs' und Höf' dar lacht!<br/>
:Ehr Leeder op Een dal!
Un alle Gaar'ns, so vull vun Blöm,<br/>
:Denn gröt so leevlich Wisch un Feld
Wa is dat doch en Pracht!
:Un sleit de Nachdigal!


Un wiederhin dat blaue Meer,<br/>
:In't Dörp rum mank de Appelböm,
Dat schümt an'n grönen Strand,<br/>
:Wa Hüs' und Höf' dar lacht!
Un all de Schep so hin un her, -<br/>
:Un alle Gaar'ns, so vull vun Blöm,
O, schön Probstierland:
:Wa is dat doch en Pracht!
| style="border-left: 1pt black solid" |
:Un wiederhin dat blaue Meer,
:Dat schümt an'n grönen Strand,
:Un all de Schep so hin un her, -
:O, schön Probstierland:


Un'n Lebn hier, als in'n Himmelriek<br/>
:Un'n Lebn hier, als in'n Himmelriek
Um Pingsten öwerall!<br/>
:Um Pingsten öwerall!
In alle Dörpen Danzmusik,<br/>
:In alle Dörpen Danzmusik,
Un'n ganze Wek lang Ball!
:Un'n ganze Wek lang Ball!


Un wat för'n Deerns, als Melk un Blot!<br/>
:Un wat för'n Deerns, als Melk un Blot!
En wahre Pracht to sehn!<br/>
:En wahre Pracht to sehn!
Un hest Du Lust, denn wes' so god<br/>
:Un hest Du Lust, denn wes' so god
Un angascheer mal Een!
:Un angascheer mal Een!


Ick seeg Di all, wa Du vergnögt<br/>
:Ick seeg Di all, wa Du vergnögt
Mit ehr spatzeerst in't Grön! - <br/>
:Mit ehr spatzeerst in't Grön! -
Ja, Summers ock, nu Allns verdrögt,<br/>
:Ja, Summers ock, nu Allns verdrögt,
Is't hier noch wunnerschön!
:Is't hier noch wunnerschön!


In'n Kleewer gaht de bunten Köh,<br/>
:In'n Kleewer gaht de bunten Köh,
Un supt de Imm sick dun!<br/>
:Un supt de Imm sick dun!
De Kukkuk röppt all Morgns so fröh!<br/>
:De Kukkuk röppt all Morgns so fröh!
Gelgöschen singt in'n Tun!
:Gelgöschen singt in'n Tun!
| style="border-left: 1pt black solid" |
:In'n Tun wahnt Snaak un Ehrenslip,
:un Sneck un Hasselpock!
:Un in de Nester seggt dat: piep
:Un Sötblom wast dar ock!


In'n Tun wahnt Snaak un Ehrenslip,<br/>
:In'n Tun, wat is in'n Tun nich los?!
un Sneck un Hasselpock!<br/>
:En lüttje Welt för sick!
Un in de Nester seggt dat: piep<br/>
:In'n Tun blöht ock de wille Ros',
Un Sötblom wast dar ock!
:Un rundum wat för'n Blick!


In'n Tun, wat is in'n Tun nich los?!<br/>
:Dar hangt dat Koorn, vun Ahren swar,
En lüttje Welt för sick!<br/>
:So gollen in de Sünn!
In'n Tun blöht ock de wille Ros',<br/>
:Un Gottessegen, wunnerbar,
Un rundum wat för'n Blick!
:Swevt lisen öwerhin!


Dar hangt dat Koorn, vun Ahren swar,<br/>
:In Schleswig-Holsteen, stammverwandt,
So gollen in de Sünn!<br/>
:Wa prächtig is dat ni!
Un Gottessegen, wunnerbar,<br/>
:Dar liggt so mennig schön lüttj' Land,
Swevt lisen öwerhin!
:Un liggt ock de Probstie!


In Schleswig-Holsteen, stammverwandt,<br/>
:Un dar's ock noch son'n olen Kult,
Wa prächtig is dat ni!<br/>
:So spaßig un so nett! -
Dar liggt so mennig schön lüttj' Land,<br/>
:Un - - wenn Du nu mal fenstern wullt,
Un liggt ock de Probstie!
:Denn lös' Di man'n Billjett!
|}
 
 
{{Linie|20}}


Un dar's ock noch son'n olen Kult,<br/>
So spaßig un so nett! -<br/>
Un - - wenn Du nu mal fenstern wullt,<br/>
Denn lös' Di man'n Billjett!


Wir könnten die Feder jetzt aus der Hand legen, wollen aber nicht schließen, ohne hingewiesen
Wir könnten die Feder jetzt aus der Hand legen, wollen aber nicht schließen, ohne hingewiesen
Zeile 83: Zeile 97:
die er hier empfing, aufzeichnete. Sein Abschiedsgruß an die Probsteier lautet also:
die er hier empfing, aufzeichnete. Sein Abschiedsgruß an die Probsteier lautet also:


{| align="center"
|
Und so leb' wohl, Du Völkchen alter Sitte,<br/>
Und so leb' wohl, Du Völkchen alter Sitte,<br/>
Im schönen Land, wo Glück und Fülle blüht;<br/>
Im schönen Land, wo Glück und Fülle blüht;<br/>
Zeile 99: Zeile 115:
Und wie sich auch der Jahre Flucht erneuert,<br/>
Und wie sich auch der Jahre Flucht erneuert,<br/>
Sei immerdar dem Wanderer gefeiert!
Sei immerdar dem Wanderer gefeiert!
|}

Version vom 1. März 2011, 12:01 Uhr

GenWiki - Digitale Bibliothek
Die Probstei in Wort und Bild
Inhalt
<<<Vorherige Seite
[159]
Nächste Seite>>>
[Ortsplan]
Datei:Probstei in Wort und Bild.djvu
Hilfe zur Nutzung von DjVu-Dateien
Texterfassung: unkorrigiert
Dieser Text wurde noch nicht korrekturgelesen und kann somit Fehler enthalten.


Vun Kiel na Schönbarg
Von Johann Meyer.
Hurrah! nu's man en Kattensprunk,
Un'n Jeden to'n Gewinn,
So mit'n Togg för Old un Jung
Vun Kiel na Schönbarg hin!
Sunst gung dat mit den Omnibus,-
Nu geiht dat mit de Bahn!
Dat hett, Dank ehr för den Genuß!
Uns' Handelskamer da'n!
Um Pingsten sick mal hinbegebn
Vun Kiel in de Probstie, -
Un dar mal'n Dag so to verlebn,
Wer weer nich geern darbi?!
Denn singt de Lurk vun'n Himmelstelt
Ehr Leeder op Een dal!
Denn gröt so leevlich Wisch un Feld
Un sleit de Nachdigal!
In't Dörp rum mank de Appelböm,
Wa Hüs' und Höf' dar lacht!
Un alle Gaar'ns, so vull vun Blöm,
Wa is dat doch en Pracht!
Un wiederhin dat blaue Meer,
Dat schümt an'n grönen Strand,
Un all de Schep so hin un her, -
O, schön Probstierland:
Un'n Lebn hier, als in'n Himmelriek
Um Pingsten öwerall!
In alle Dörpen Danzmusik,
Un'n ganze Wek lang Ball!
Un wat för'n Deerns, als Melk un Blot!
En wahre Pracht to sehn!
Un hest Du Lust, denn wes' so god
Un angascheer mal Een!
Ick seeg Di all, wa Du vergnögt
Mit ehr spatzeerst in't Grön! -
Ja, Summers ock, nu Allns verdrögt,
Is't hier noch wunnerschön!
In'n Kleewer gaht de bunten Köh,
Un supt de Imm sick dun!
De Kukkuk röppt all Morgns so fröh!
Gelgöschen singt in'n Tun!
In'n Tun wahnt Snaak un Ehrenslip,
un Sneck un Hasselpock!
Un in de Nester seggt dat: piep
Un Sötblom wast dar ock!
In'n Tun, wat is in'n Tun nich los?!
En lüttje Welt för sick!
In'n Tun blöht ock de wille Ros',
Un rundum wat för'n Blick!
Dar hangt dat Koorn, vun Ahren swar,
So gollen in de Sünn!
Un Gottessegen, wunnerbar,
Swevt lisen öwerhin!
In Schleswig-Holsteen, stammverwandt,
Wa prächtig is dat ni!
Dar liggt so mennig schön lüttj' Land,
Un liggt ock de Probstie!
Un dar's ock noch son'n olen Kult,
So spaßig un so nett! -
Un - - wenn Du nu mal fenstern wullt,
Denn lös' Di man'n Billjett!




Wir könnten die Feder jetzt aus der Hand legen, wollen aber nicht schließen, ohne hingewiesen zu haben auf die freundlichen Worte des J. Taillefas, der im Sommer 1817 vier Monate als Gast bei der Familie Wiese in Schönberg weilte, Land und Leute kennen lernte und seine Eindrücke, die er hier empfing, aufzeichnete. Sein Abschiedsgruß an die Probsteier lautet also:

Und so leb' wohl, Du Völkchen alter Sitte,
Im schönen Land, wo Glück und Fülle blüht;
Wo Frohsinn waltet in der kleinsten Hütte,
Ein gastlich Feuer auf dem Herde glüht.
Nie weiche Fried' und Freud' aus Deiner Mitte,
Wie auch die Zeit im Sturm vorüberzieht:
Hier sei beschützt vor des Geschickes Schlägen,
Ein stiller Zufluchtsort in Lieb' und Segen!
Der frische Sinn, das freie, rege Treiben,
Der Saaten Pracht, der Triften bunte Zier,
Des Festtags Lust, gleich ferne vom Betäuben,
Wie von dem Zwange, Wohlstand für und für;
Der Väter Tugend möge treu Dir bleiben,
Des Glückes schönster Ruheplatz sei hier,
Und wie sich auch der Jahre Flucht erneuert,
Sei immerdar dem Wanderer gefeiert!